හෙමින් කැරකෙන ඔරලෝසු කටු
වේගයෙන් දිවයමින් තිබුණා
පැරණි වී යන මාවතේ දස
දහස් ගණනින් දෙපා ගැටුණා
හිරු පවා විදුලියක වේගෙන්
අවරගිර වෙත යමින් දැවුණා
දූලි පිසගෙන හමන සුළඟේ
උසැති තුරු හිස් නැමී සැලුණා
ඇසිල්ලකදී නුඹේ නෙතු යුග
මගේ නෙතු යුග සමඟ ගැටුණා
යන්තමින් සිනාසී හිස නවා නුඹ
මාව පසුකර පෙරට ඇදුණා
නුඹේ දෑසේ සිනහවේ රැදි
හුරුපුරුදු බව හිතට දැනුණා
පුදුමයෙන් මා හැරී බැලුවිට
නුඹ බොහෝ දුර ගිහින් තිබුණා...
No comments:
Post a Comment